فانوس کمین، خاطرات اسیر آزاده، رسول کریم آبادی است از حماسه و دلاوری رزمندگان گردان خط شکن یارسول الله صلی الله علیه و آله، که در چهارده فصل روایت می‌شود. رزمندگان گردان یارسول (ص)، بیشتر دانشجو بوده و معروف بودند به گردان نخبه ها، که در کنار غم ازدست دادن شهدای عزیزش، حکایت های شیرینی هم دارد.

گزيده متن

نقطة کمین در بین درگیری دو طرف قرار می‌گرفت. برای همین یک فانوس تو سنگر کمین داشتم تا بچه‌های ما بفهمند یک سنگر کمین جلوی روی‌شان هست. همین که خاموش می‌شد، یک مرتبه گلوله بود که از کنار گوشت رد می‌شد. بچه‌ها با دیدن هر شبحی، شلیک می‌کردند. فانوس کمین که خاموش می‌شد، ترس برم می‌داشت و دلشوره می‌گرفتم. از مرگ هراسی نداشتم، از بیخودی کشته شدن متنفر بودم...

فرمانده گفت: جنگ دیگر تمام شد... همه راه‌ها بسته است. باورم نمی‌شود که خط سوم هم سقوط کرده باشد. عراقی‌ها همه جا را گرفتند. یعنی ما الان خط سوم عراقی‌ها هستیم. می‌دانید یعنی چی؟ یعنی هیچ راهی نیست؛ هیچ گریزگاهی نیست. ما بیست و دو نفریم؛ نه فشنگی مانده، نه گلوله آرپی جی. دویست، سیصد تا تانک اطراف ما دارند ویراژ می‌دن. صدای هلهله‌ی عراقی‌ها حالا از صدای توپ و خمپاره‌ها هم رساتره..